Wanneer je iets over stenen wilt leren, dan moet je in de provincie Drenthe zijn.
In de musea vind je overal wel een hoekje waar ze zijn ten toon gesteld. Geslepen zijn ze op zijn mooist.

Heel saai overigens... er zijn honderden soorten met heel mooie kleurschakeringen.

Gewoon niks aan gedaan deze foto.
Straalt wel enige rust uit en is zelfs saai te noemen, een opname van een hertenkamp.

Door het tegenlicht is de boom wel een beetje beschadigd.

Het is al weg inmiddels, maar ik wil d'r toch nog eentje plaatsen.
Tientallen heb ik er want je moet maar afwachten of het volgende jaar weer zulke beelden geeft.

De fotograaf heeft zichzelf mee gefotografisimineerd.

Elk mens doet hetzelfde. Ik houd erg van de natuur, maar kom toch ook nog wel eens in een winkel.
De ene is laag, de andere hoog maar allemaal hebben ze hun eigen aanbod.

Deze zaak bezocht ik en dat meisje daar achterin stond te zwaaien dat ik geen foto mocht nemen.

Nog maar even eentje. Het stikt hier van de urnen in het museum.
En dan vinden mensen het raar dat er niets meer is te vinden in de nog bestaande hunebedden.

Allemaal leeg geroofd.
Zouden ze dat later ook doen met onze huidige graven? Daar liggen dan nu botjes of urnen met inhoud.

Kijk, hier een urn dat uit een hunebed stamt.
Toch wel een mooi model en allemaal hetzelfde met streepgaatjes gedecoreerd.
Het zal wel zo geweest zijn denk ik. Of niet dan...

Deze urn is in stukjes opgegraven en geherstructureerd. Vandaar de kale vlakjes, die zijn opgevuld met klei.

Dit is dan zo'n schoen uit lang vervlogen tijden.
Misschien iets voor die mevrouw op onderstaande foto.

Kon scherper. Schoen uit het veen bij Buinen en is geschat op 3500 jaar oud.

Zo moeten de Neanderthalers er ongeveer uit hebben zien staan komen.
Nog met pijl en boog en dierenhuiden want ze hadden het altijd koud hier na de ijstijd.

Hoewel als ik goed kijk loopt die vrouw daar rechts op blote voeten.

Uit lang vervlogen tijden stamt dit nagemaakte hunebed zoals deze vroeger geweest moeten zijn.
Uit de echte, de grootste staat in Borger, zijn alle kleine vulsteentjes reeds verdwenen evenals het aardewerk.

Dat staat nu relatief veilig in een pronkkast van het bijbehorende museum.

Het was leuk om daar eens een kijkje te nemen en zeker als je meer over keien en gesteente wilt weten.

Ik stond boven op een uitkijktoren en maakte deze foto die ik door te spelen met licht heel mooi met Corel heb bewerkt.
De kleuren en belichting en zelfs de wolkenlucht is niet echt.

Deze foto lijkt helemaal niet meer op het origineel waarop vrijwel alles grijs is.

Dit is werkelijk hoogwerken. De mannen lopen er verzegeld overheen en deze dwarsligger is manshoog.
De man in het rode pak liep niet vastgezet aan een begeleidings kabel alsof er niets aan de hand was ik schat vijftig meter boven de grond.

Ik heb last van hoogtevrees.

De zon komt op en gaat onder. Op een foto kun je dat moeilijk zien tot iemand mij er op wees hoe je dat kunt bepalen.
Als de zon onder gaat is er vrijwel geen mist meer want die is tijdens de middaguren opgetrokken dus dit is dan een zonsopkomst.

Helemaal op het verkeerde been gezet, het was een ondergang maar nu met een nieuw luchtje d'r boven geshopt.

Hé dacht ik wat gek ik zie eenden lopen op het ijs en toen bleek dat ze lopen van wak naar wak.
Tja je moet toch wat in deze lange winter want het vriest nog steeds een beetje.

Kwak kwak.

De spreuk is feitelijk de wapenspreuk van het huis van Oranje-Nassau,
die Willem van Oranje overerfde met het prinsdom Oranje door de erfenis van René van Chalon.
Oorspronkelijk was de spreuk je maintiendrai Chalons, maar Willem veranderde dat naar Je maintiendrai Nassau.
Na een tijdje liet hij Nassau weg en werd dit gewoon Je Maintiendrai

Je maintien drai = Ik zal handhaven. ANNO DOMINI = In het jaar des Heren. MDCCCLXXXV = 1885

Past wel bij een dag als deze waar je opeens romantisch moet doen omdat de Amerikanen dat bedacht hebben.
Valentijn... romantisch samen kijken naar de ondergaande zon.

Met spiegeling in het ijs.

Mijn eerste redelijk gelukte foto van een toch behoorlijk klein vogeltje het roodborstje met tien keer zoom uit de losse hand.
Het zonnetje was een beetje te fel om mooie kleuren te krijgen.

Het was een zware winter voor de vogeltjes dit jaar.

Mooi maakt de sneeuw lijnenspel in een stadsbankje en omdat niemand in de sneeuw wil zitten is het onaangeroerd.
Het juiste moment om een foto te nemen.

Ik heb het zelf ook maar met rust gelaten.

Niets is zo mooi dan domweg op een terrasje zitten mensen kijken.
Het is nu winter, maar ik voel het al weer borrelen met het zonnetje d'r op, biertje d'r bij...

Dit terras zit altijd vol zomers.

Niets is zo eenvoudig als een ui. Je kunt er heerlijke dingen mee koken en de smaak is altijd pittig op de tong.
Over de ui zijn veel uitdrukkingen gebezigd, maar daar ga ik me nu niet mee bezig houden.

Ik ben uiig vandaag.

Schattig hoor die blote kontjes. Die passen voor minder dan de helft in de broek van een paar dagen geleden.
Laat ik maar zwijgen over de BH.

Gaafff...

Ooit heb ik eens zo'n ding gekocht en eigenlijk liet ik me verleiden door de mooie vormgeving.
Het ding kan ook nog trillen maar die beweging is volkomen nutteloos voor het doel waarvoor het is ontworpen.

Weer een batterij in het milieu.

Drie dagen geleden toonde ik een hele grote broek, welnu heel toevallig loop ik in een heel andere stad.
En daar staat een stander voor een winkel met joekels van bh's.

Ik heb nog even naar de maat gekeken. 40G stond erop.

Iedere keer weer mooi de Drentse AA

Een van de laatste foto's met sneeuw nabij het Poepenhemeltje.

Deze maand nog een paar foto's met sneeuw want het is nog niet overal weg.
Deze vond ik wel treffende lijnen hebben, van opzij door de zon beschenen waardoor je mooie schaduw krijgt.

Genomen nabij Rolde, op de achtergrond ligt Deurze.

Loop ik niets vermoedend door een winkelpassage valt opeens mijn blik op een wel heel dikke kont.
Zo hey!

Sommige zijn d'r blij mee...

Ik keek mijn ogen uit van verbazing. Kijk nou, een pomp in een woonwijk met de naam Gasoline Alley.
Het bleek geen pompstation maar een privé grapje.

De man is zeker pomp- dan wel garagehouder geweest vroeger.

Echt een rommeltje aan de kant gezet. De poes zat op de vensterbank in het zonnetje te genieten,
maar toen ik te dicht bij kwam was hij snel naar beneden gesprongen.

Zo maar een tafereeltje.

Als je het niet weet dan moet je toch even nauwkeurig kijken.
Een betonnen bank in het park waarin uitsparingen zitten die de sneeuw doorlaten en omdat het dooit vallen er gaten.

Mooi begin van de maand februari.

Design Rileo