Bij ons in de buurt zit een tuinder die zich heeft toegelegd op koi karpers in een hele grote vijver.
En die dingen komen gewoon naar je toe inplaats van te vluchten ze zuigen als het ware aan je vinger.

Mag ze niet aanraken want daar kunnen ze het een en ander aan over houden.

Had ik me voorgenomen deze herfst geen paddenstoel in mijn blog te verwerken heb ik me toch weer laten verleiden.
Hier is ie dan met geknakte kop en dat maakt hem zo bijzonder gewoon doorgegroeid met niets aan de hand.

Ze staan weer volop langs de bermen dit jaar.

En toen had ik hem de Atalanta bij onze plaatselijke tuin benodigdheden leverancier tussen de bloemen.
Liep ik wat te kijken naar een plantje voor de tuin en plots vloog ie daar parmantig rond en die had ik nog niet.

Staat er prachtig op !

Was ik bezig mijn eerste en laatste paddenstoel op de foto te zetten zat er een grasspriet in de weg.
En daar ik niet al te nauwkeurig op het schermpje keek kreeg ik dit als resultaat een tamelijk scherpe grasspriet.

Ook mooi !

Ze komen uit Amerika deze grote machines althans daar zijn ze bedacht en dan veel groter of in groepen.
Combines zijn te huur geloof ik want veel te duur om aan te schaffen voor een paar hectares.

Nu na het koren en de aardappels nog even de suikerbieten en de mais dan zit het er allemaal weer op.

Ooit is dit een boerenschuur geweest maar je kunt wel zien dat niet meer het geval is.
Veel boerderijen zijn omgebouwd om er een grote villa van te maken zo ook dit exemplaar.

Ik kijk veel rond in de natuur maar vind gebouwen ook vaak interessant zoals dit raampje.

Als ik naar buiten kijk vandaag zie ik alleen maar triestige natheid met een dik pak regenwolken boven me.
Dan is dit toch wel een van mijn laatste foto's betreffende het mooie zomer weer.

Visser aan het water.

Daar hebben we d'r weer eentje uit de parkeer garage van het Esdal college.
Volgens mij hebben die het syndroom want hier in de stichting en bij Allescon schilderen ze net zo.

Best wel mooi kleurig.

Dit vensterluik is al heel oud en het zit aan het Drents museum.
Geen idee hoe dat vernuftige systeem gewerkt moet hebben het zal bediend worden vanaf de andere kant.

Kunstig smeedwerk door zelfs de moeren als een bloemetje te verwerken.

Eigenlijk kun je alles wel op de foto zetten zoals ik met een mooi of vreemd gebouw ook wel eens doe.
Dan voor de verandering dan nu maar eens een bruggetje in het fietspad.

Gewoon een mooi ontworpen ding en deze is voorzien van plankjes onder het wegdek voor de zwaluwen.

Daar liggen ze dan weer gemoedelijk bij elkaar gereed voor de stamppot andijvie of lekker gebakken.
Ik denk ook aan export natuurlijk want er zijn ook landen die het niet zo breed hebben.

Bintje, Doré, Malta, Nicola, Parel, Opperdoes, Fresco, Remarka, Eigenheimer, er zijn heel wat verschillende rassen.

Ik heb eens de ingrediënten van twee tandpasta's vergeleken en daarbij valt mij op dat er opvallend veel gelijke in zitten.
Echter het prijsverschil is lachwekkend waarbij ik moet opmerken dat PRO GLASUR de duurst verkrijgbare pasta is.

Tja, wat moet je nu.

Deze vrucht lijkt heel sterk op de bosbes die je in de winkel kunt kopen maar is het niet.
Het is meer een sierbes die je in de aangelegde bermen vindt en die kun je geloof ik beter maar niet eten.

In de vrije natuur is niet zo veel eetbaar dus moet je daar altijd mee opppassen.

Soms kan men creatief bezig zijn zoals het bouwen van deze leemhut gemaakt van klei en stro versterkt met gaas.
Binnen kunnen kinderen leuke dingen doen zoals tekenen en boetseren met klei.

Mooi doeltreffend beschilderd.

Elk jaar komen ze weer op de bloesems van de vlierbes en deze keer zag ik een dame bezig met een emmer
en een schaar om ze af te knippen. Ze wilde er wijn van gaan maken vertelde ze.

Wel interessant om eens te proberen maar het is wel veel werk geloof ik dus toch maar naar de winkel?

Je moet weer naar de heidevelden want die zijn nu op zijn mooist omdat de heide in bloei staat.
Dit hier is maar een klein plukje aan de rand van een natuurgebiedje bij Tonckens maar als je naar Balloo gaat word je echt verwend.

Tonckens bos ligt bij Huis ter Heide.

Eindelijk weer een mooie foto van een groene kikker kunnen maken.
Hij of zij zat heerlijk in het zonnetje te baden op het fietspad en dan moet ik natuurlijk even afstappen.

Prachtig dier om te fotograferen.

Mensen gaan vaak overdrijven om hun woorden kracht bij te zetten zo ook deze duizendpoot.
Want als je ze echt telt dan kom je ongeveer uit op honderd haartjes die een loopbeweging kunnen maken.

In het Duits heet ie dan ook een "hundertfüsser" en dat is eigenlijk dichter bij de waarheid.

Was even iets op zolder aan het zoeken en deed toen deze nostalgische vondst.
Is het niet schattig heeft ooit in de hal gehangen en was hartstikke vet in die tijd.

Made in China denk ik.

Met andermans veren pronken hoeft deze kip niet want deze zijn al uitbundig van haar of hem zelf.
Ik wilde een foto van de kip nemen maar had iets te lang werk en daarbij draaide hij zich gelijk om en liet zijn kont zien.

Dan maar zijn kont op internet dacht ik. Ook mooi...

Soms zie je toch vreemde dingen zoals hier ergens langs de weg een hele rij woningen van helemaal glas.
Het zijn twee lagen dus je ziet hier een balkon boven en een balkon beneden en eronder liggen winkels.

Beetje opgefleurd met bloemen maar toch te koop en de glazenwasser beleeft er gouden tijden.

Zo te zien is de actie geslaagd want deze dame heeft heel wat in de kar zitten.
Nu is het niet mijn gewoonte om mensen op de foto te zetten maar deze keer kon ik me niet bedwingen.

Crisis wat crisis en elk pondje gaat door het mondje.

Design Rileo