Voor Robbert van der Horst is de horizon geen rechte lijn, maar een cirkel om ons heen.
Daarmee is het mogelijk voor iedere locatie een specifieke kijkrichting te kiezen.
Die openheid is voor hem essentieel, want elke plek roept eigen vragen op.
Vanuit dit uitgangspunt heeft hij zijn kunstwerk vormgegeven.
Het kunstwerk bestaat uit vier hoge staanders die overgaan in een stoel zonder zitting en leuning.

Op die stoel een aluminium mensfiguur, ondersteboven, met zijn hoofd door de weggelaten zitting.
Zijn rug suggereert de stoelleuning.
Hij maakt zijn lange, dunne lichaam klein.
Het hoofd leidt zijn blik ver het landschap in.
Opvallend is de confrontatie van de blikrichtingen.
De stoel kijkt rechtop en rechtdoor, de figuur kijkt onderste boven en zijwaarts.